Manungso iku koyoto wosing gabah kang
diiteri ana ing tampah.akeh ,maneka werna, maneka rasa. Mangka saka kuwi
mengkono, ora biso sakarepe dewe. Kudu ajar tata, ajar lelaku.
Kanggo sesami manungso, yen biso, kang biasane
nggoleki penere dewe lan keblingerane wong liyo, kudu pada ngrogoh manahe dewe
dewe.
Marang wong liyo , yen iso, yen wong
pinter, ngakoni kapinteraneng liyan, eleke liyan ora perlu dibukak ombo po
maneh sampek dadi wacana. Lan suwalike, kudune awake dewe, ngrogoh keblingerane
dewe, eleke dewe kanggo "instropeksi diri" dadi wong kang andhap
asor, lan ora perlu ngunggulake kepinterane dewe, sok lan bangga dadi wong
gede.
Ora perlu mengkono. Cukup ayo podo
berubah. Pokoe "ana awan ana pangan, sopo obah bakal mamah, Saiyeg saeka
praya "
0 Comment for "Kudu ajar tata, ajar lelaku."